του Στάθη Γκότση*
Η μουσειακή εκπαίδευση, δηλαδή οι παιδαγωγικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στο μουσείο, στο μνημείο ή στον αρχαιολογικό χώρο, στο πλαίσιο οργανωμένων, σχεδιασμένων και στοχοθετημένων εκπαιδευτικών/ερμηνευτικών δράσεων, δεν εξαντλεί τις δυνατότητές της στη σύνδεσή της με τη σχολική εκπαίδευση. Λαμβάνοντας υπόψη τον ευρύτερα παιδευτικό και κοινωνικό ρόλο του μουσείου και αξιοποιώντας τις επικοινωνιακές δυνατότητες των στοιχείων του υλικού πολιτισμού, επεκτείνεται σε κάθε πιθανή ομάδα επισκεπτών ή δυνάμει επισκεπτών του μουσείου. Θα εξετάσουμε εδώ, αξιοποιώντας παραδείγματα μουσειακών δράσεων από την ελληνική πραγματικότητα, τις δυνατότητες της μουσειακής εκπαίδευσης να προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες ειδικών ομάδων κοινού που εγγράφονται, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, στο ευρύ πεδίο του λεγόμενου κοινωνικού αποκλεισμού. Άλλωστε, τα μουσεία, ως κατεξοχήν χώροι που προσφέρουν δυνατότητες μάθησης σε περιβάλλον μη τυπικής εκπαίδευσης αλλά και ως δυναμικά επικοινωνιακά εργαλεία, έχουν αναπτύξει και στη χώρα μας, τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια, προγράμματα, προσεγγίσεις και δράσεις που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν γέφυρες επικοινωνίες με κατηγορίες πληθυσμού που συχνά αποκλείονται, εκτός των άλλων, και από την μουσειακή εμπειρία.
Διαβάστε ολόκληρη την εισήγηση στον ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗ.
*Ο Στάθης Γκότσης είναι Ιστορικός στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Εισήγηση στο Πανελλήνιο Συνέδριο Μουσειακής Αγωγής και Εκπαίδευσης, που συνδιοργάνωσαν η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής στη Θήβα, 12-14 Μαΐου 2017 (πρακτικά υπό έκδοση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου